از ریاست شروع کنیم، نه از دعوا

حالا که شهر مظلوم ما، قم، معمار کبیر خود ، دکتر سقائیان‌نژاد را، از دست داده است و همه انسان‌های آزاده و دوستدار قم در غمی عمیق فرو رفته‌اند، دیگر نمی‌توان بی‌خیال فردای مدیریت شهری بود. این ضایعه فقط رفتن یک مدیر نیست؛ رفتن مردی است که سال‌ها با فکر، تجربه، سعه‌صدر و منش علمی‌اش، قم را دهها گام جلوتر برد.
ما می‌دانیم که ممکن است در آینده، دیگر مدیری در قد و قامت سقائیان‌نژاد پیدا نشود. اما مهم‌تر از تکرار یک شخصیت، حفظ همان مسیر عقلانی، علمی و پیش‌بَرنده‌ای است که او پایه گذاشت. اگر امروز از خودمان نپرسیم که چه کسی، با چه نگاهی و با چه تدبیری باید سکان‌دار آینده‌ی قم باشد، فردا از آیندگان باید شرمنده باشیم.
مدتی است که شورای شهر قم به نوعی درگیر یک بن‌بست شده؛ نه شهرداری انتخاب شده، نه گاهی جلسات به حد نصاب می‌رسند، و نه مردم می‌دانند بالاخره چه خبر است! یک طرف، هفت نفر از اعضای شورا ایستاده‌اند که می‌خواهند محمدحسین دهناد را شهردار کنند. طرف دیگر، شش نفر دیگر اولویت های دیگری دارند. حالا نتیجه‌اش شده این که شورا عملاً از کار افتاده است.
اما شاید بشود از زاویه‌ای دیگر نگاه کرد. قرار نیست همه اختلاف‌ها در یک جلسه حل شوند. اصلاً این‌طور چیزها زمان‌بر است. ولی اگر واقع‌بین باشیم، می‌توانیم گام‌به‌گام پیش برویم. پیشنهادی که این روزها در فضای عمومی هم زمزمه‌اش شنیده می‌شود این است: قبل از این‌که دنبال انتخاب شهردار برویم، اول از ریاست شورا شروع کنیم. آن هم با انتخاب کسی که همین هفت نفر قبولش دارند؛ یعنی دکترمحمدحسین دهناد.
واقعیت این است که ریاست شورا فقط یک عنوان نیست. کسی که رئیس می‌شود، می‌تواند فضا را مدیریت کند، جلسه‌ها را هماهنگ کند، فرصت گفت‌وگو را فراهم کند و شورا را از حالت قفل بیرون بیاورد. اگر دهناد رئیس شود، طبیعتاً تعامل بیشتری با اکثریت فعلی خواهد داشت و ممکن است اعضای منتقد دیگر هم ؛ راحت‌تر وارد بحث شوند تا این‌که بیرون بمانند و همه چیز معطل بماند.
دهناد تا اینجای کار نشان داده که اهل رفتارهای تند خشن نیست و برای همین هم انتخاب او به عنوان رئیس شورا شاید راهی باشد برای باز شدن گره‌ها، نه کور شدنشان.
بیایید یک لحظه خودمان را جای مردم قم بگذاریم. آیا مردم انتظار دارند اعضای شورای شهر بنشینند و یکی‌یکی جلسه‌ها لغو شود؟ آیا این‌همه پروژه نیمه‌تمام، مسائل بافت فرسوده، مشکلات ترافیکی و... باید قربانی اختلاف‌ها شود؟ معلوم است که نه.
بی‌تعارف، الان وقت تشدید اختلاف ها نیست. این شورا باید کار کند، باید تصمیم بگیرد، باید شهر را جلو ببرد. اگر یک راهی هست که هم قانونی است، هم به نفع همه است، چرا امتحانش نکنیم؟ انتخاب دهناد برای ریاست شورا، یعنی یک قدم به جلو. یعنی شروع دوباره جلسه‌ها، شنیدن صداهای مختلف، و مهم‌تر از همه، احترام به رأی اکثریت.
نه این پیشنهاد به معنای تحمیل است، نه پایان همه اختلاف‌ها. فقط یک راه کم‌هزینه برای خروج از بحران فعلی است. مردم قم منتظرند ببینند شورا دوباره نفس می‌کشد. شاید این نفس اول، از همین ریاست شروع شود.
از این ستون تا آن ستون، فرج است. امتحانش ضرر ندارد.